Pedennigou / Petites prières

Ar vrezonegerien koz a gas ganto d’ar vered teñzoriou euz on istor hag euz on lennegez. Ar pez a ra din soñjal evel-se eo ar pez a zo c’hoarvezet ganin er zizun dremenet. Eur vaouez aet dija war an oad hag o chom e Logonna deus digaset din eun tamm paper ’lec’h m’he-doa skrivet eur bedennig desket ganti en he bugaleaj. Ne gomprene ket ar pez a zibune dindan eñvor, hag e c’houlenne diganin sikour anezi da intent gwelloc’h ar pez a lavare. Red eo din anzao on chomet boud ! Setu amañ pennkenta ar bedennig-ze : «Eun Doue goelet yann tried mad a saluden. Eun n’on ven, eun non c’hreiz. Jezuz ha Mari n’om ered. Laked va ene e stad vad, ene va mamm, ene va zad, ene kemeni ra mad...» Eveljust e komprenan lod euz ar geriou, med traou ’zo ha n’int ket sklêr. M’ho pije klevet eur bedennig bennag euz ar seurt-se e vijen laouen o reseo eur skwerenn anezi, skrivet ganeoc’h ’vel ma teu.
N’ouzon ket hag ez-eus bet graet eun dastummadeg euz ar pedennou bian a veze desket d’ar vugale gwechall, pe ez int aet oll da goll. Soñj mad am-eus beza klevet eur vamm-goz, war Enez-Eusa, ouspenn tregont vloaz ’zo, o tibuna din ar bedennig a lavare d’e êl mad bep abardaez araog mond da gousked. N’am-boa ket kemeret amzer da skriva anezi, hag eo aet da goll p’eo aet ar vamm-goz da anaon. Bremañ pa glaskan studia a-dost ar pez e-neus sikouret on tadou hag or mammou da zond da veza kristenien, e welan mad penaoz seurt pedennigou, desket ez-vian, a zo bet evito eun doare da zevel o fri diouz an douar, ha da rei eur ster ledannoc’h d’ar pez a vevent.
N’eo ket e klaskfen dond en-dro d’eun amzer goz... Tremenet eo ha ne zeuio ket en-dro! En eun en-dro all emaom, hag on-eus da glask doareou a glotfe gand on amzer a-vremañ, hag a zikourfe ahanom da veva or buez kentoc ‘h eged beza bevet ganti. Gouzoud a ran n’eo ket anad tamm ebed, hag on-eus koulskoude d’en ober kenkoulz evid ar vuez ekonomikel, evid ar vuez politikel, ar vuez speredel, heb dizoñjal on daremprejou gand ar re all. Doareou-ober on tud koz a c’hell rei sklêrijenn deom, rag enno ez-eus eun nebeud frouez da gutuill evid maga on diabarz dizehet. M’ho-peus soñj euz pedennigou a-wechall, marplij, digasit anezo din ! (Dre vail : «Cette adresse e-mail est protégée contre les robots spammeurs. Vous devez activer le JavaScript pour la visualiser.» pe dre bost «Minihi-Levenez, 29800 Trelevenez» ha bennoz Doue deoc’h !
http://www.famillechretienne.fr/sites/default/files/dpistyles/ena_16_9_extra_big/node_14968/43915/public/thumbnails/image/photo_priere.jpg?itok=WhbXyHx41602153384

Les bretonnants anciens emportent avec eux au cimetière des trésors de notre histoire et de notre littérature. Ce qui m’amène à penser ainsi c’est ce qui m’est arrivé la semaine dernière. Une femme dèjà âgée, habitant à Logonna, m’a apporté un papier où elle avait écrit une petite prière qu’elle avait apprise dans l’enfance. Elle ne comprenait pas ce qu’elle récitait par coeur, et elle me demandait de l’aider à mieux comprendre ce qu’elle disait. Je dois reconnaître que je suis resté en panne ! Voici le tout début de cette petite prière : .«Eun Doue goelet yann tried mad a saluden. Eun n’on ven, eun non c’hreiz. Jezuz ha Mari n’om ered. Laked va ene e stad vad, ene va mamm, ene va zad, ene kemeni ra mad...» Je comprends bien sûr certaines des paroles, mais d’autres ne sont pas claires. Si vous avez un jour entendu une petite prière de ce genre, je serais heureux d’en recevoir une copie, écrite par vous, comme ça vient.
Je ne sais pas si l’on a fait un jour un recueil de ces petites prières que l’on apprenait aux enfants autrefois ou si elles se sont toutes perdues. Je me souviens bien d’avoir entendu une grand-mère sur l’île d’Ouessant, il y a plus de trente ans, me réciter une petite prière qu’elle adressait à son ange gardien tous les soirs avant d’aller se coucher. Je n’avais pas pris le temps de l’écrire, et elle a été perdue lorsque la grand-mère est décédée. Maintenant que j’essaie d’étudier de près ce qui a pu aider nos pères et nos mères à devenir chrétiens, je vois bien comment de telles petites prières, apprises dans l’enfance, ont été pour eux une façon de lever le nez de la terre, et de donner un sens plus large à ce qu’ils vivaient.
Non pas que je veuille revenir à l’ancien temps... Il est passé et ne reviendra pas! Nous sommes dans un autre environnement et nous avons à chercher d’autres façons qui colleraient à notre époque, et qui nous aideraient à vivre notre vie plutôt que d’être vécus par elle. Je sais que ce n’est pas évident du tout, et nous avons pourtant à le faire autant pour la vie économique, la vie politique, la vie spirituelle, sns oublier nos relations avec les autres. Les manières de faire de nos pères peuvent nous apporter quelque lumière, car on y trouve quelques fruits à cueillir pour nourrir notre intériorité desséchée. Si vous vous souvenez de telles petites prières d’autrefois, s’il vous plaît, apportez-les moi ! (Par mail : «Cette adresse e-mail est protégée contre les robots spammeurs. Vous devez activer le JavaScript pour la visualiser.» ou par la Poste : «Minihi-Levenez 29800 Tréflévénez.» et merci !
Job an Irien d'ar 16 a viz here / le 16 octobre.